Απορίες παιδιού!

   Μικρό κοριτσάκι τότε δεν ήξερε  πολλά...Κάθε τι που έβλεπε το ερμήνευε  με το δικό της μυαλό, όπως κάνουν όλα τα παιδιά ανέκαθεν...

    Με την αθώα παιδική ψυχή, το  αγαθό μυαλό  και τα μάτια ,εκείνα τα πελώρια, όμορφα μάτια των παιδιών που βλέπουν παντού τον κόσμο αγαπημένο και ονειρεμένο...

  Μα  πάντα   μπορούν να αντιληφθούν  αν κάποιος τα αγαπάει ή όχι....Έτσι και αυτό το μικρούλη καταλάβαινε πως η γιαγιά της δεν την αγαπούσε...

    Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας , μα το πρώτο κορίτσι...Κατάρα για εκείνη την εποχή το κορίτσι,ειδικά αν ήταν να πάρει και το όνομα της άλλης γιαγιάς,από  την πλευρά του πατέρα..

    Η γιαγιά -από την πλευρά της μάνα της-ήταν σκληρή γυναίκα, δεν την θυμάται να γελάει, μια  καραμέλα δεν πήρε  από το χέρι της.... τις έκρυβε πάντα στον κόρφο της μέσα σε σακουλάκι μαζί με τα λεφτά από την σύνταξη του παππού...

  Όταν πονούσε το κεφάλι της -πράγμα καθημερινό- έδενε στο κεφάλι της μια πετσέτα με φέτες λεμονιού και ψιλοκομμένους  κόκκους καφέ. Πίστευε πως έτσι της περνάει και το κοριτσάκι όταν έπαιζε τις "κουμπάρες"-οι κούκλες ήταν είδος πολυτελείας εκείνη την εποχή-έκανε το ίδιο στην ...."κουμπάρα" που της έλεγε πως είχε πονοκέφαλο από "κακό μάτι"....

 Το πίστευε  η μικρούλα της ιστορίας μας αυτό, γιατί γινόταν καλά η "κουμπάρα" μετά και την βοηθούσε στις δουλειές...Μόνο η γιαγιά την μάλωνε γιατί νόμιζε πως την κοροιδεύει...Άκου να την κοροιδεύει! Πως της ήρθε; Εκείνη της έλεγε να βλέπει πως φέρονται οι μεγάλοι,για να μαθαίνει και τώρα που έκανε ακριβώς αυτό,την έδερνε. Γιατί;

  Παράξενοι άνθρωποι τελικά οι μεγάλοι και μετά λένε για τα παιδιά ότι δεν ακούν τους μεγάλους...Αυτή που άκουγε γιατί  την έδερναν και την μάλωναν;  Άντε να τους καταλάβει κανείς...

  Ο μπαμπάς όμως ήταν αλλιώς,αυτός καταλάβαινε και δεν μάλωνε..την λάτρευε, την πρόσεχε, μάλιστα όταν γεννήθηκε ,δεν έφευγε από το νοσοκομείο μήπως και του "κλέψουν" το κοριτσάκι του...Μεγαλώνοντας η μικρούλα ,χαιρόταν αυτή την αγάπη,την προσοχή και το καμάρι του μπαμπά της γι'αυτήν....έκανε "ζήλειες" στον αδελφό της αφού  ο μπαμπάς της,την αγαπούσε και   την διάβαζε σαν άρχισε σχολείο...

    Ένα δεν καταλάβαινε όμως...γιατί κάθε βράδυ έλεγε ο μπαμπάς στην μαμά πως θα πάει στην  ταβέρνα να πιεί ένα "δραμάκι" κρασί για να πάνε κάτω  τα φαρμάκια....  μα τι φαρμάκια ήταν αυτά που έπρεπε να τα πιεί με κρασί ; Και αυτή όταν αρρώσταινε έπαιρνε φάρμακα που ήταν πικρά μάλιστα ,μα δεν της τα δίνανε με κρασί...άλλη αρρώστια είχε φαίνεται ο μπαμπάς από εκείνη και έπαιρνε άλλα φάρμακα διαφορετικά απο τα δικά της ή μήπως επειδή εκείνη ήταν μικρή δεν έκανε να πιεί κρασί;

  Ρώτησε μια μέρα τον μπαμπά της γι'αυτό ,της είπε πως σαν μεγαλώσει θα καταλάβει τι "φάρμακα-φαρμάκια" παίρνει  και θέλουν κρασί να πάνε κάτω για  να "πνιγούν" στο  στομάχι.

Υποθέτω πως ήταν τα ίδια που έχει όλος ο κόσμος ή μάλλον οι περισσότεροι σ'αυτή τη ζωή....  αυτό κατάλαβε και η μικρή της ιστορίας μας όταν μεγάλωσε αρκετά ..πως άλλο φάρμακα και άλλο φαρμάκια...