Όταν αποφάσισα την ζωή μου να πάρω στα χέρια μου,να κάνω τις δικές μου επιλογές,σκεφτόμουν πως ίσως η μοίρα μου να άλλαζε....
Μετά από τόσων χρόνων δάκρυα,πόνου και δυτυχίας,ίσως είχε έρθει η στιγμή να γελάσω,να χαρώ, να ευτυχίσω....
Πέρασαν μήνες,χρόνια μέχρι να σταθώ στα πόδια μου,να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και να δω ξανά τον ήλιο να βγαίνει...
Φωτεινός και για μένα επιτέλους...με τον ερχομό σου στην ανίερη ζωή μου.....
Και γέλασα,πίστεψα,χάρηκα ,ευτύχησα...χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχαμε και τις κακές στιγμές μας...
Πίστευα και πιστεύω πως πάντα μου έδινες την αφορμή,την αιτία,να βασανίζομαι....να με βασανίζεις....
Ίσως ήθελες να δεις πόσο σε αγαπούσα....το είδες και σιγουρεύτηκες....χάρηκες....
Μα φαίνεται η κακή μου μοίρα, με ζήλεψε...άθελά σου αυτή την φορά με πλήγωσες....με πρόδωσες....με σκότωσες.....
Φανέρωσες αισθήματα για την πρώτη και μοναδική σου αγάπη...την γυναίκα σου.... αυτή που έλεγες πως δεν αγαπάς πια...πως δεν σε αγαπά ούτε αυτή...πίστεψα στα λόγια σου....
Ότι αποζητάς αγάπη,συναίσθημα....πράγματα που σου έλειψαν...που στερήθηκες....μα δεν ήταν έτσι ακριβώς...
Μια οποιαδήποτε αγκαλιά έψαχνες,να μπεις ,να κρυφτείς, να ονειρευτείς....πως αγκαλιάζεις εκείνην......
Ένα σου "γράμμα" με τα παράπονά σου,τα θέλω σου ,τον έρωτά σου,- που ήθελες να στείλεις μα δεν το έστειλες-και άθελα σου έπεσε στα χέρια μου ,μια εξομολόγηση σε εκείνην,με έκανε να δω αλλιώς τα πράγματα.....
Το σοκ μεγάλο για μένα....Θέε μου!!τι ντροπή!! Τι κατάντια! έπεσα από τον ουρανό στη γη....αναγκαστικά ....Ανώμαλη προσγείωση λέγεται στην γλώσσα των ιπτάμενων....
Και εγώ ήμουν "ιπτάμενη",μα χωρίς βασική εκπαίδευση....ή μήπως ξεροκέφαλη; "πέταξα" χωρίς αλεξίπτωτο....και τώρα; προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου....ποια κομμάτια μου δηλαδή; από τόσο ψηλά που ήμουν μόνο στάχτες απόμειναν....
Είχα χρόνια να κλάψω......δεν είχα δάκρυα....νόμιζα....τότε τι είναι αυτά που τρέχουν; "Ανόητη!! αίματα είναι....τα δικά σου....μα έχουν σκορπίσει και δεν μπορείς να τα σκουπίσεις....
Τώρα που πέθανες,που χάθηκες κατάλαβες πως δεν ήσουν άξια για αγάπη....δεν άξιζες να αγαπηθείς"....
Πόση αλήθεια!!
Κανείς ποτέ δεν με αγάπησε...αλήθεια.....φαίνεται κάποια κατάρα σέρνω .....να αγαπώ και να μην αγαπιέμαι......από κανέναν.....ποτέ...ποτέ...ποτέ....
Όμως εγώ δεν θα συνεχίσω να ψάχνω την αγάπη....δεν θα χωθώ σε κάποια αγκαλιά τρέφοντας μάταιες και φρούδες ελπίδες....όχι πληγώνοντας ανθρώπους....
Αυτό το αφήνω σε σένα...δικό σου προνόμιο....δική σου επιλογή.......δική σου τακτική.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου