Η μάχη της ζωής της!

•   Η  Τζία άρχισε την αποτίμηση της ζωής της με την αναπόληση των γεγονότων. Έπρεπε να δώσει άλλη μια μάχη με τον εαυτό της  και με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ήθελε να ξορκίσει το κακό,να κλείσει τις πληγές που ίσως είχαν μείνει ανοικτές και να σταματήσει την αιμοραγία από τα τραύματά της. Ευχόταν να τα καταφέρει. Αυτά τα φαντάσματα την στοίχειωναν  κάθε μέρα και δεν την άφηναν σε ησυχία. Της τάραζαν τον ύπνο, της έξυναν τις πληγές. Η μάχη προβλεπόταν σκληρή. Το ήξερε πως δεν θα ήταν εύκολο. Μα το τόλμησε, άρχίζοντας με τα πιο ανώδυνα έφτασε στα επώδυνα. Πίστευε πως δεν θα πονούσε τόσο. Πως θα τα  έβλεπε πια αποστασιοποιημένη, δεν θα μάτωνε...γελάστηκε όμως....
•   Ο πόνος ήρθε οξύς να της θυμίσει πως είναι ζωντανή, πως τίποτα δεν έχει ξεχάσει, μα συνέχισε και συνεχίζει. Σκουπίζει το αίμα από τις πληγές της, δένει πρόχειρα τα τραύματά της και προχωρεί με το κεφάλι ψηλά.. Έχει δώσει πολλές μάχες,έχει κερδίσει μερικές μα τον πόλεμο δεν τον κέρδισε ποτέ.  Σκόνταφτε τυφλωμένη από το αίμα της,μα την σήκωνε  πάλι στα πόδια της η οργή της. Η οργή της επιβίωσης, της αδικίας, της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας.
•   Είχε απώλειες σε όλες της τις μάχες. Σοβαρές απώλειες. Τώρα το μόνο που ευχόταν ήταν  στην μάχη αυτή να έχει τις λιγότερες. Να βγει και πάλι νικήτρια,  με το κεφάλι ψηλά. Να διώξει όλα όσα την εμποδίζουν να δει καθαρά, να ξαναβρεί τον εαυτό της, το γέλιο, την χαρά της και τα μάτια της να λάμψουν από ευτυχία. 
•   Αυτά τα μονίμως μελαγχολικά μάτια έπρεπε επιτέλους να γλυκάνουν  και το  γέλιο της να βγαίνει από την ψυχή της και να φωτίζει το πρόσωπό της. 
•   Της το εύχομαι ολόψυχα......Κουράγιο Τζία!! Μην  σταματάς αυτή τη μάχη..Τελείωσέ τη!!!Είναι δική σου η μάχη ,δικός σου ο πόλεμος μα δική σου και η νίκη!!!