Κοίτα βρε φίλε μου να δεις
η ζωή μας πως τα φέρνει
εκεί που βλέπεις ξαστεριά
ανεμοθύελλα σε δέρνει....
τρέχεις σ'απάγκιο να κρυφτείς
βοριάς να μην σε πιάνει
και το λιμάνι που θωρρείς
όνειρο ήτανε και πάει...
παλεύεις μάταια να σωθείς
κύμματα τόσα σε πλακώνουν
σαν μια ανάσα αποζητάς
τα μάτια σου θολώνουν....
σαν καταφέρεις να σωθείς
απ'του καημού το βάθρο
τείχη χτίζεις γύρω σου
απόρθητο είσαι κάστρο.....
είν' η ζωή παράξενη
μυστήριο και μαγεία
άλλους πάει στην κορφή
κι άλλους στην δυστυχία....Γ..Κ..
