Φεύγεις έτσι απλά!!!

ΔημόσιαΦίλοιΜόνο εγώΠροσαρμογήΟικογένειαΠεριοχή Athens, GreeceΕπιστροφή

Ξύπνησα τούτο το πρωί, με δάκρυα στα μάτια

σαν  έφευγες αγάπη μου και μ' άφηνες κομμάτια...

Ματώσανε τα χείλη μου, απ' τα πικρά φιλιά σου

και στην ψυχή μου έχτιζες, πύργους με τα ψέμματά σου...

Πως μ' αγαπούσες έλεγες, για μένα μόνο ζούσες

ήμουνα η ανάσα σου,δίπλα μου ξυπνούσες...

Φιλί- φιλί μ' ανάσταινες, καρδιά μου και πνοή μου

σαν μου σιγοψιθύριζες, μην φύγεις απ' την ζωή μου...

Τώρα φεύγεις έτσι απλά,την πόρτα πίσω σου κλείνεις

χωρίς αντίο και ντροπή, σημασία δεν μου δίνεις..

Ξεχάστηκαν οι όρκοι σου και τα μεγάλα λόγια

που υπόγραφες μέχρι χτες, σ'όλα τα ημερολόγια...

Είναι ο πόνος μου βαθύς, θα τρέχουνε τα δάκρυα 

σαν  θα σε συλλογίζομαι, μονάχη μου τα βράδια....

Δεν θα ξεχάσω τις στιγμές, που ήμουν αγκαλιά σου

πάντα θα ονειρεύομαι, θα ζω με τα φιλιά σου....Γ...Κ...

Θα σβήσω την αγάπη μου!!!!

Της ψυχής μου μια γωνία,ζητάς να ξαποστάσεις

της ζωής σου την ανία,για λίγο να ξεχάσεις.

Να σου σερβίρω θες καφέ, πικρό σαν την ζωή σου

ένα ποτήρι με κρασί, ν'αντέξει η ψυχή σου...

                ΡΕΦΡ....

Μα δεν είμαι γω καράβι,μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει,σαν θα πέφτει η νυχτιά...(δις)...

Επισκέπτης θες να είσαι,στην δική μου την ζωή

πάντα να 'ρχεσαι, να φεύγεις, λύση είχες την φυγή.

Την ζωή σου θες να κάνεις,να περνάς εσύ καλά

κι αν καρδιές πληγώνεις, λες πως δεν σε αφορά...

Γι'αυτό άλλαξε πορεία,ψάξε γι' άλλονε σταθμό

η δική μας ιστορία,δεν έχει προορισμό.

Μην νομίζεις πως θα κλάψω,ή θα στεναχωρηθώ

της ζωής μου το τιμόνι,ξέρω πάντα να κρατώ...

Σβήνω τα φώτα του σταθμού,η ώρα περασμένη

σαν ξημερώσει θα φανεί,αν είμαι πληγωμένη.

Θα σβήσω την αγάπη μου,δεν μου άξιζες εσύ

ότι ήσουν ένα λάθος,το έμαθε  η ψυχή...Γ...Κ....