Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Έλληνας και διατροφή!!!


Σάββατο πρωί σηκώθηκα και πήγα λαϊκή...
αδιαχώρητο επικρατούσε...
οι μανάβηδες να φωνάζουν δυνατά και να διαλαλούν την πραμάτεια τους..
και αν έβλεπαν και καμιά νόστιμη γυναίκα της έκαναν και κομπλιμέντα, μαζί με την διαφήμηση των προιόντων τους...
τα χαμόγελα τότε απ'όλους τους παρευρισκόμενους, πελάτες και εμπόρους πήγαιναν και έρχονταν..
γύριζαν όλοι να δουν σε ποιά απευθυνόταν...και οι μανάβηδες της λαϊκής άρχιζαν να ανταγωνίζονται ποιος θα διαλαλήσει τα δικά του οπωροκηπευτικά πιο δυνατά και ποιός θα πείσει με το ψηστήρι του την εκάστοτε κυρία..
-" εδώ τα γλυκά και νόστιμα φρούτα" έλεγε ένας σε μια τέτοια κυρία που είχε σταματήσει μπροστά στον πάγκο του και αναποφάσιστη ακόμα έλεγχε τα φρούτα...
-"πάρε κυρία μου και θα με θυμηθείς...πιο νόστιμα δεν έχεις ξαναφάει" επέμενε αυτός όσο εκείνη ακόμα δεν αποφάσιζε...
-"ακριβά τα έχεις " του λέει..
-"κυρία μου εσύ με τέτοια ομορφιά και λες τα φρούτα μου πως είναι ακριβά;"
-"τι σχέση έχει η ομορφιά μου με τα φρούτα σου ;"του απάντησε εκείνη τάχα μου τάχα πως δεν της άρεσε το κομπλιμέντο...
-"ομορφιά μου τα ακριβά αρώματα , κρύβονται σε μικρά μπουκαλάκια, το ξέρεις δεν το ξέρεις; και τα φρούτα μου είναι ακριβά επειδή έχουν και άρωμα και γλύκα...να σαν εσένα...που έχεις γλύκα πολύ και μυρίζεις όμορφα"...
χαμογέλασε η κυρία που κολακεύτηκε αρκετά από τα λόγια του μανάβη, του είπε ευχαριστώ και πριν προλάβει να κάνει κάποια κίνηση για να διαλέξει φρούτα ο απέναντι άρχισε να της λέει...
-"έλα εδώ να πάρεις...που είναι νόστιμα, αρωματικά, γλυκά και φτηνά...μην ακούς τον κόλακα που προπαθεί να σε πείσει για τα δικά του κορίτσι μου...μόνο στο ότι είσαι όμορφη έχει δίκιο...τ'άλλα είναι ψέματα...τα δικά μου είναι καλύτερα"...
μ'ένα χαμόγελο ως τ'αυτιά η κυρία διάλεξε φρούτα από τον πρώτο αφού υποσχέθηκε να αγοράσει και από τον απέναντι...α! βρε κολακεία τι κάνεις; πόσους πουλάς και πόσους αγοράζεις...
εδώ ο κόσμος καίγεται μα ο Έλληνας ποτέ δεν θα χάσει την όρεξη του για το φαγητό, τις γυναίκες και το καμάκι...
ποια κρίση καλέ; ποια Μέρκελ και Δ.Ν.Τ; ποια λίστα Λαγκάρντ; εδώ λίστες όσες θέλεις  στα χέρια των πελατών...
με ονόματα φανερά...ούτε σε τσιπάκι...ούτε σε τσεπάκι...στα χέρια τις κρατάνε...
κολοκύθια
ντομάτες
πατάτες
σέλινο
μαϊντανό
κρεμμύδια
μήλα
αχλάδια
πορτοκάλια
πιπεριές
καρώτα
ψάρια 
κρέας...
θες και άλλα ονόματα; 
Το φαγητό είναι η απόλαυση του Έλληνα..η καλή παρέα..το ουζάκι ή τσιπουράκι ακόμα και το κρασάκι...
μεζεδάκια να'χει και τι στον κόσμο...ακολουθούν την παροιμία μας "η φτώχεια θέλει καλοπέραση" και καλοπερνά ο Έλληνας...ακόμα και αν αυτό που τρώει είναι φτωχικό ...το απολαμβάνει...ακόμα και με μια φέτα ψωμί ζεστό με μπόλικο ελαιόλαδο που είναι γνήσιο , ελληνικό και φημισμένο εδώ...
Ελληνική διατροφή χωρίς ελαιόλαδο δεν υπάρχει..άσε που είναι φάρμακο...έτσι λένε οι γιατροί...όχι βούτυρα που δημιουργούν χοληστερίνη...μόνο αγνό παρθένο ελαιόλαδο..σήμα κατατεθέν της Ελλάδας...φάτε άφοβα...άλλωστε γι'αυτό δεν έρχονται οι ξένοι στην χώρα μας; για το κλίμα μας, την θάλασσα μας, το λάδι μας, το μπουζούκι μας, την φιλοξενία μας και τον καταγάλανο ουρανό μας...γι'αυτό και μας ζηλεύουν άλλωστε...

                                                                                                  Γεωργία Καρλαύτη....


Αυτό το κείμενο το έγραψα με αφορμή την φίλη μου Αλεξάνδρα Θυμιανού!! ήθελε να βάλει κάποια  κείμενα σε τεύχος περιοδικού του Δήμου Αργυρούπολης ...Ελληνική διατροφή...μου ζήτησε να είναι χιουμοριστικό κάπως...δεν ξέρω αν τα κατάφερα...την ευχαριστώ για την τιμή και την ευκαιρία να γράψω κάτι έξω από τα δικά μου κλισέ και δεδομένα...Αλεξάνδρα σ'ευχαριστώ πολύ...καλή επιτυχία στο περιοδικό που θα κυκλοφορήσει όπως είπες και στην Γερμανία..

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Σε καρτερώ!!!


Σαν το καράβι που χτυπά 
το κύμα τ'αγριεμένο
με χτύπησε  μοίρα μου
μ'είχε απωθημένο...

με λύγισε , με τσάκισε
μου' κοψε τα φτερά μου
και να πετάξω δεν μπορώ
παρά στα όνειρα μου....

τρέχουν τα δάκρυα βροχή
ματώνει η καρδιά μου
αναστενάζω και πονώ
μα φεύγεις μακριά μου...

δεν με λυπάσαι μάτια μου
πίσω σου δεν κοιτάζεις
όση αγάπη σου'δωσα
αλλού εσύ μοιράζεις....

σε καρτερώ αγάπη μου
με μάτια βουρκωμένα
όταν αγάπη δεν θα βρεις
εκεί που πας στα ξένα....

εμένανε να θυμηθείς
κοντά μου να γυρίσεις
και σου υποσχομαι ποτέ
δεν θα μετανοήσεις....Γ.Κ..

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΉ ΙΣΤΟΡΊΑ!!! ·



  Η πολύ λεπτή  γυναίκα που καθόταν απέναντι μου στο τραμ-  ήταν σαραντάρα και βάλε- φορούσε ένα δαντελένιο καλσόν φτηνής ποιότητας, χρώματος λευκού και γεμάτο τρύπες ..
ένα φόρεμα καταπράσινο, φτηνή απομίμηση τουαλέτας-αν μπορείς να το πεις έτσι- με την εμπρός μεριά του γεμάτο πούλιες, της ίδιας απόχρωσης, κοντό,μίνι μιλάμε μέχρι εκεί πάνω και φθαρμένο...φαινόταν πολυφορεμένο...ξανθά μαλλιά, πλατινέ με ένα κοκκαλάκι πράσινο σε σχήμα τριαντάφυλλου....ένα επίσης φτηνό, γούνινο ζακετάκι σε χρώμα πορτοκαλί φωσφοριζέ....μπότες μαύρες σε ιμιτασιόν λουστρίνι....τσαντάκι μαύρο και αυτό ιμιτασιόν λουστρίνι.. βαμένη έντονα με πράσινη σκιά γύρω-γύρω από τα μάτια και κατακκόκινο κραγιόν...αν έδιναν βραβεία της πιο κακοντυμένης γυναίκας , είμαι σίγουρη πως θα έπαιρνε το πρώτο....και όλα αυτά μέρα μεσημέρι στην Αθήνα...
  Κρατούσε στα χέρια της ένα μαραμένο λουλούδι, αγνώστου είδους όπως είχε καταντήσει το καημένο και ένα κινητό που όλο και του έριχνε ματιές λες και θα χτυπούσε αν το κοιτούσε επίμονα και χαμογελούσε μόνη της λες και της έλεγε κάποιο αστείο ο διπλανός της...όμως όχι...δίπλα της καθόταν μια γριούλα που καλά-καλά δεν έβλεπε μπροστά της...κοίταξα από την άλλη πλευρά στα δεξιά της...ένας νεαρός  καθόταν, αλλά αυτός κρατούσε την κοπελιά του αγκαλιά και την φιλούσε....οχι...όχι κανείς δεν της έλεγε τίποτα...χαμογελούσε μόνη της....ήταν τόσο αστείο το θέαμα της ίδιας και της συμπεριφοράς της που ασυναίσθητα χαμογέλασα και εγώ...αλλά μαζί της...ειρωνικά θες να το πεις; πες το...
  κάποια στιγμή, εκεί που σκεφτόμουν πόσα κρύβει μέσα του κάθε ένας από μας και πόσο είναι εύκολο, ειδικά στις μέρες που ζούμε, να στρίψει η βίδα που κρατάει τον εγκέφαλο μας στην θέση του, μπήκε στο τραμ μια άλλη γυναίκα...το άκρως αντίθετο από την άλλη γυναίκα..αυτή ήταν θεόχοντρη και με ντύσιμο ζητιάνας...στην ίδια ηλικία της προηγούμενης γυναίκας...κλαψούριζε και παρακαλούσε για χρήματα επειδή  όπως έλεγε είχε ψυχολογικά προβλήματα και δυο μικρά παιιδιά να θρέψει, δυο και τεσσάρων ετών...η πρώτη γυναίκα σηκώθηκε , προφανώς έφτανε στην στάση που θα κατέβαινε υπολόγισα...μα δε...μόνο για να τραβήξει την προσοχή ήταν ...τότε η άλλη γυναίκα , η ζητιάνα, άρχισε να εγκωμιάζει την "ομορφιά" της και τα προσόντα της....τι κουκλάρα την έλεγε..τι τύφλα να έχει η Αννίτα η Πάνια μπροστά της και όλα τα μανεκέν και οι σταρ Ελλάς κατά καιρούς...τι πως αν ήταν άντρας θα την έκλεβε..τα χαμόγελα-κάπου ακούστηκαν και δυνατά γέλια-έπαιρναν και έδιναν..
   η ζητιάνα ξέχασε τον λόγο που είχε μπει στο τραμ και συνέχισε να εγκωμιάζει τα "κάλλη" της άλλης  γυναίκας...και η άλλη όλο καμάρι και χαμόγελο πια μέχρι τα αυτιά ψήλωνε σε κάθε κομπλιμέντο της ζητιάνας κατά δέκα πόντους...μέχρι που κατέβηκε έπειτα από δυο στάσεις δεν χωρούσε να βγει από το τραμ...να σκεφτήτε έσκυψε μπας και χτυπήσει το κεφάλι της στην οροφή της πόρτας...
η άλλη , η ζητιάνα (την αναφέρω έτσι για να καταλαβαίνεται σε ποια αναφέρομαι κάθε φορά) κάθισε σε μια άδεια θέση και συνέχιζε να έχει ξεχάσει τον λόγο που είχε  μπει..άρχισε μάλιστα και τα τραγούδια με πρώτο και καλύτερο το "σήκω χόρεψε κουκλί μου"και συνέχισε με άλλα τραγούδια...μέχρι που κατέβηκα εγώ το ρεπερτόριο της είχε εμπλουτιστεί με διάφορα τέτοια λαικά άσματα...και δεν ξεχνούσε ανάμεσα στα τραγούδια να συνεχίζει να θαυμάζει και να εγκωμιάζει την άλλη γυναίκα και ας είχε κατέβει δυο-τρεις στάσεις νωρίτερα...
  σκέφτομαι λοιπόν πως οι άνθρωποι δεν θέλουν και πολύ για να σαλτάρουν ή να το παίξουν δυστυχείς μπροστά στους άλλους και να τους θεωρήσουν εύκολα θύματα...αυτό το λέω γιατί όταν κάποιος νεαρός την κοιτούσε,  κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι του, καθώς εκείνη  τραγουδούσε, του είπε χαρακτηριστικά πως "η φτώχεια θέλει καλοπέραση", έτσι είπε της έλεγε η γιαγιά της...και σκέφτηκα πως το ίδιο έλεγε και η δική μου η γιαγιά-από την πλευρά της μάνας μου, η οποία ήταν σκληρή γυναίκα που ήθελε να γίνεται πάντα το δικό της και να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων μας-και αναρωτήθηκα μπας και είχα συγγένεια μαζί της; ...."λες -είπα από μέσα μου- να ήταν αδελφές η γιαγιά της και η γιαγιά μου"; ρε  μπας  και ήταν;
  και τι ακόμα θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αυτιά μας Κύριε των Δυνάμεων....
   Καλησπέρα σας φιλαράκια μου...