Η πολύ λεπτή γυναίκα που καθόταν απέναντι μου στο τραμ- ήταν σαραντάρα και βάλε- φορούσε ένα δαντελένιο καλσόν φτηνής ποιότητας, χρώματος λευκού και γεμάτο τρύπες ..
ένα φόρεμα καταπράσινο, φτηνή απομίμηση τουαλέτας-αν μπορείς να το πεις έτσι- με την εμπρός μεριά του γεμάτο πούλιες, της ίδιας απόχρωσης, κοντό,μίνι μιλάμε μέχρι εκεί πάνω και φθαρμένο...φαινόταν πολυφορεμένο...ξανθά μαλλιά, πλατινέ με ένα κοκκαλάκι πράσινο σε σχήμα τριαντάφυλλου....ένα επίσης φτηνό, γούνινο ζακετάκι σε χρώμα πορτοκαλί φωσφοριζέ....μπότες μαύρες σε ιμιτασιόν λουστρίνι....τσαντάκι μαύρο και αυτό ιμιτασιόν λουστρίνι.. βαμένη έντονα με πράσινη σκιά γύρω-γύρω από τα μάτια και κατακκόκινο κραγιόν...αν έδιναν βραβεία της πιο κακοντυμένης γυναίκας , είμαι σίγουρη πως θα έπαιρνε το πρώτο....και όλα αυτά μέρα μεσημέρι στην Αθήνα...
Κρατούσε στα χέρια της ένα μαραμένο λουλούδι, αγνώστου είδους όπως είχε καταντήσει το καημένο και ένα κινητό που όλο και του έριχνε ματιές λες και θα χτυπούσε αν το κοιτούσε επίμονα και χαμογελούσε μόνη της λες και της έλεγε κάποιο αστείο ο διπλανός της...όμως όχι...δίπλα της καθόταν μια γριούλα που καλά-καλά δεν έβλεπε μπροστά της...κοίταξα από την άλλη πλευρά στα δεξιά της...ένας νεαρός καθόταν, αλλά αυτός κρατούσε την κοπελιά του αγκαλιά και την φιλούσε....οχι...όχι κανείς δεν της έλεγε τίποτα...χαμογελούσε μόνη της....ήταν τόσο αστείο το θέαμα της ίδιας και της συμπεριφοράς της που ασυναίσθητα χαμογέλασα και εγώ...αλλά μαζί της...ειρωνικά θες να το πεις; πες το...
κάποια στιγμή, εκεί που σκεφτόμουν πόσα κρύβει μέσα του κάθε ένας από μας και πόσο είναι εύκολο, ειδικά στις μέρες που ζούμε, να στρίψει η βίδα που κρατάει τον εγκέφαλο μας στην θέση του, μπήκε στο τραμ μια άλλη γυναίκα...το άκρως αντίθετο από την άλλη γυναίκα..αυτή ήταν θεόχοντρη και με ντύσιμο ζητιάνας...στην ίδια ηλικία της προηγούμενης γυναίκας...κλαψούριζε και παρακαλούσε για χρήματα επειδή όπως έλεγε είχε ψυχολογικά προβλήματα και δυο μικρά παιιδιά να θρέψει, δυο και τεσσάρων ετών...η πρώτη γυναίκα σηκώθηκε , προφανώς έφτανε στην στάση που θα κατέβαινε υπολόγισα...μα δε...μόνο για να τραβήξει την προσοχή ήταν ...τότε η άλλη γυναίκα , η ζητιάνα, άρχισε να εγκωμιάζει την "ομορφιά" της και τα προσόντα της....τι κουκλάρα την έλεγε..τι τύφλα να έχει η Αννίτα η Πάνια μπροστά της και όλα τα μανεκέν και οι σταρ Ελλάς κατά καιρούς...τι πως αν ήταν άντρας θα την έκλεβε..τα χαμόγελα-κάπου ακούστηκαν και δυνατά γέλια-έπαιρναν και έδιναν..
η ζητιάνα ξέχασε τον λόγο που είχε μπει στο τραμ και συνέχισε να εγκωμιάζει τα "κάλλη" της άλλης γυναίκας...και η άλλη όλο καμάρι και χαμόγελο πια μέχρι τα αυτιά ψήλωνε σε κάθε κομπλιμέντο της ζητιάνας κατά δέκα πόντους...μέχρι που κατέβηκε έπειτα από δυο στάσεις δεν χωρούσε να βγει από το τραμ...να σκεφτήτε έσκυψε μπας και χτυπήσει το κεφάλι της στην οροφή της πόρτας...
η άλλη , η ζητιάνα (την αναφέρω έτσι για να καταλαβαίνεται σε ποια αναφέρομαι κάθε φορά) κάθισε σε μια άδεια θέση και συνέχιζε να έχει ξεχάσει τον λόγο που είχε μπει..άρχισε μάλιστα και τα τραγούδια με πρώτο και καλύτερο το "σήκω χόρεψε κουκλί μου"και συνέχισε με άλλα τραγούδια...μέχρι που κατέβηκα εγώ το ρεπερτόριο της είχε εμπλουτιστεί με διάφορα τέτοια λαικά άσματα...και δεν ξεχνούσε ανάμεσα στα τραγούδια να συνεχίζει να θαυμάζει και να εγκωμιάζει την άλλη γυναίκα και ας είχε κατέβει δυο-τρεις στάσεις νωρίτερα...
σκέφτομαι λοιπόν πως οι άνθρωποι δεν θέλουν και πολύ για να σαλτάρουν ή να το παίξουν δυστυχείς μπροστά στους άλλους και να τους θεωρήσουν εύκολα θύματα...αυτό το λέω γιατί όταν κάποιος νεαρός την κοιτούσε, κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι του, καθώς εκείνη τραγουδούσε, του είπε χαρακτηριστικά πως "η φτώχεια θέλει καλοπέραση", έτσι είπε της έλεγε η γιαγιά της...και σκέφτηκα πως το ίδιο έλεγε και η δική μου η γιαγιά-από την πλευρά της μάνας μου, η οποία ήταν σκληρή γυναίκα που ήθελε να γίνεται πάντα το δικό της και να είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων μας-και αναρωτήθηκα μπας και είχα συγγένεια μαζί της; ...."λες -είπα από μέσα μου- να ήταν αδελφές η γιαγιά της και η γιαγιά μου"; ρε μπας και ήταν;
και τι ακόμα θα δουν τα μάτια μας και θα ακούσουν τα αυτιά μας Κύριε των Δυνάμεων....
Καλησπέρα σας φιλαράκια μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου