Τις υποσχέσεις δεν κρατάς!

Η  ζωή μου ήτανε 

φαρμάκι και μια πίκρα

δεν είδα ξαστεριά ποτέ

δεν γέλασα δεν ήπια....

κάθε μου πίκρα και καημός

κάθε καημός και δάκρυ

κόβεται η ανάσα μου

σαν  μαραμένο στάχυ..

μα βγήκε ήλιος ξαφνικά

σαν ήρθες στην ζωή μου

και χάρηκα για μια στιγμή

πλάνεψες την ψυχή μου....

με πρόδωσες , με σκότωσες

άνοιξες την πληγή μου

κι από το αίμα το πολύ

στέρεψε η ζωή μου...

δεν έχω κουράγιο πια 

και δύναμη ν'αντέξω

τις υποσχέσεις δεν κρατάς

θεε μου που να τρέξω;

είναι ο πόνος μου βουβός

τα δάκρια έχουν στερέψει

και την καρδιά μου που πονά

ποιος θε να  την γιατρέψει;
Γ.Κ.