"Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος"

Όταν η αχαριστία δεν έχει όρια,

και η ευγνωμοσύνη

και αναγνώριση 

είναι λέξεις άγνωστες σε σένα,

όταν επαληθεύεις το σοφό ρητό:

 "ουδείς ασφαλέστερος εχθρός 
του ευεργετηθέντος",

εγώ τι να πω;

σωπαίνω και θλίβομαι...

κάποτε κατηγορούσα εμένα ,

ότι δεν έκανα σωστή δουλειά,

μα τώρα ανακαλύπτω

πως είναι θέμα γονιδίων

και που φυσικά δεν

κληρονομήθηκαν 

από εμένα....

εύχομαι μόνο να μην είναι αργά

όταν  θα νιώσεις τον ίδιο πόνο με μένα,

όταν θα ζητάς συγνώμη να εύχεσαι 

να ζω για να μπορώ να στην δώσω...

αλλιώς θα βασανίζεσαι στην κόλαση,

της εδώ ζωής μα και της άλλης...