Το πρωί την ξύπνησε ο Γιώργος με το τηλέφωνο....μια συνήθεια του καθημερινή από τότε που ήταν μαζί.. είχε ακόμα εκείνο το αίσθημα του πόνου και του αδειάσματος στην ψυχή της....Εκείνος{ο Γιώργος} από το προηγούμενο βράδυ είχε μια ανησυχία,λες και καταλάβαινε τι της συμβαίνει και της το εκμυστηρεύτηκε εκείνο το πρωί....
Την άκουσε και κάπως στο τηλέφωνο και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει..πάντα του ένιωθε όταν κάτι δεν πάει καλά...
δεν μπορούσε να του κρυφτεί..γιατί άλλωστε; τον αφορούσε στην τελική...εξ' άλλου ήξερε για τον Δημήτρη..
του είπε τι έγινε και κατάλαβε από το ύφος της φωνής του πως είχε πειραχτεί,στεναχωρηθεί αν θες...δεν ήταν και λίγο γι'αυτόν να την χάσει από τον πρώην της...
Όμως παρόλα αυτά της είπε πως κατανοεί την θέση της, την μονοξιά της και επειδή την αγαπάει πολύ την αφήνει να αποφασίσει μόνη της τι θα κάνει...θα σεβαστεί την απόφασή της, γιατί το ξέρει πως θα ήταν εγωιστικό από μέρους του, να την κρατήσει κοντά του,αφού ο ίδιος δεν μπορούσε να της προσφέρει εκτός από την αγάπη του ,την καθημερινή του παρουσία.
Της επισήμανε δε, πως με πόνο ψυχής θα την άφηνε,αλλά μόνο αν εκείνη ήθελε να φύγει...μόνο να του το πει σύντομα ότι τον εγκαταλείπει, ή αν μείνει μαζί του...να μην τον σκοτώνει η αναμονή και η αγωνία.
Έκλεισαν το τηλέφωνο και εκείνη πήγε να φτιάξει καφέ...άρχισε να σκέφτεται τα χτεσινά γεγονότα, καθώς περίμενε να γίνει ο καφές της..άναψε τσιγάρο, κάθησε να απολαύσει τον καφέ της και άρχισε να τακτοποιεί στο μυαλό της τα γεγονότα....πάντα αυτό έκανε...τα έβαζε όλα σε μια σειρά και μετά μετρούσε τα υπέρ και τα κατά....στο τέλος ζύγιζε και αποφάσιζε...
Έτσι και τώρα έβαλε τα γεγονότα κάτω και μέτρησε τα υπέρ και τα κατά του Δημήρη...σκέφτηκε άραγε την αγαπούσε ακόμα ή μήπως ήταν η εύκολή του λύση; Από την φύση της καχύποπτη,-ή ήταν από τα χαστούκια της ζωής;-δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μετά από 3 χρόνια χωρισμού δεν είχε βρει κάποια να μείνει πιστός....
Ή αν ήταν γιατί την σύγκρινε με τις άλλες και εκείνη υπερτερούσε σε πλεονεκτήματα και αισθήματα μέσα του.
Πολύ δύσκολο να πιστέψει το δεύτερο-είπαμε καχύποπτη όπως ο διάβολος- δεν ήθελε να επιστρέψει πίσω στα παλιά...Όταν έφευγε από κάτι ,έφευγε για πάντα...δεν είχε πισωγυρίσματα και ας το μετάνιωνε καμιά φορά...
Από την άλλη ο Γιώργος, μπορεί να μην ήταν πάντα κοντά της ρεαλιστικά, μα ήταν κοντά της συναισθηματικά,ηθικά και πάντα έβρισκε τρόπους να της επιβεβαιώσει ότι την αγαπούσε...πάντα έβρισκε την ευκαιρία να της τηλεφωνήσει,να μάθει τι κάνει,πως περνά και όταν την άκουγε πεσμένη ηθικά,πάντα την ανέβαζε με την γλυκιά του κουβέντα...
Τον ένιωθε δίπλα της και ας μην ήταν μαζί της..ένιωθε να την αγαπάει, να την νοιάζεται και να καρδιοχτυπά από αγωνία μην την χάσει....της το έλεγε καθημερινά..το πρόβλημα της ήταν μόνο ότι δεν τον είχε δίπλα της καθημερινά, παρά μόνο σποραδικά...ναι περνούσαν όμορφα μαζί ,όταν βρίσκονταν,αλλά έφτανε μόνο αυτό γι'αυτήν;
Ωχ!! θεέ μου τι θα έκανε; μπορούσε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της μόνο με "ψίχουλα" από τον Γιώργο; ή μήπως έπρεπε να γυρίσει στον Δημήτρη, να έχει τουλάχιστον μια κοινή ζωή, μια συντροφικότητα και τα μοναχικά της βράδυα να αποκτήσουν χρώμα,παρέα, νόημα;
Ναι σωστά όλα αυτά...μα έπρεπε να αναρωτηθεί αν αγαπούσε πλέον τον Δημήτρη, αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να νιώσει ότι ένιωθε πριν για εκείνον. Αν όταν θα την αγκάλιαζε, δεν θα σκεφτόταν τον Γιώργο.Πως μπορείς να θάψεις μια αγάπη ζωντανή; είναι σαν να θάβεις μια ζωή, έναν άνθρωπο...όχι αυτό δεν το μπορούσε... ήξερε πως στο τέλος δεν θα άντεχε, να την αγκαλιάζει άλλος και να σκέφτεται άλλον...δεν ήταν του χαρακτήρα της...
Και αν στην πορεία καταλάβαινε πως ο Δημήτρης της ζητησε να γυρίσει πίσω μόνο και μόνο για τον εγωισμό του ή γιατί δεν είχε άλλη επιλογή; και αν εκείνη γύριζε πίσω ,θα ήταν σαν να παραδεχόταν πως δεν τον είχε ξεπεράσει....πως τον αγαπούσε ακόμα....τον είχε όμως...δεν τον αγαπούσε πια.... και εκείνος ίσως να "εκμεταλλευόταν" αυτή την "αδυναμία" της και τότε ο εγωισμός της, επαναστάτησε...
Η απόφαση για εκείνη είχε παρθεί.Θα έμενε με τον Γιώργο και με όποιες συνέπειες για εκείνη...άλλωστε την μοναξιά είχε αρχίσει να την συνηθίζει...δεν ήταν πια κοριτσάκι να πειραματίζεται σε νέες καταστάσεις .Τέλος στον Γιώργο θα έμενε...
Του τηλεφώνησε να του πει την απόφασή της. Την άκουσε με κομμένη ανάσα...εκείνος{ο Γιώργος}ακουγόταν πολύ χάλια...η πρώτη του κουβέντα μόλις την άκουσε ήταν: "πες το μου μια και έξω,μην με βασανίσεις περισσότερο, δεν το αντέχω..σ'αγαπάω που να πάρει και δεν θέλω να σε χάσω, μα αν εσύ έτσι αποφάσισες πες το μου χωρίς προλόγους...μην προσπαθήσεις να μου "χρυσώσεις" το χάπι...μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει μια ώρα γρηγορότερα"...
"Ησύχασε" του είπε με γλυκιά φωνή "αγάπη μου και εγώ σε αγαπάω και θα μείνω μαζί σου"...δεν πρόλαβε να τελειώσει και τον άκουσε να αφήνει μια βαθιά αναπνοή ανακούφισης και να της λέει χαρούμενος...
" Μωρό μου σ'ευχαριστώ, σε αγαπάω πολύ...κόντεψα να τρελαθώ από αγωνία..δεν ήθελα να σκέφτομαι ότι σε χάνω, μα δεν μπορούσα να σταματήσω το μυαλό μου να το σκέφτεται και πέθαινα...μ'έκανες τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο πάνω στη γη...δεν είχα μυαλό για δουλειά, η μέρα μου είχε χαλάσει και τώρα ....τώρα πετάω στα σύννεφα"...
Το γέλιο του ήταν μεταδοτικό..γέλασε και εκείνη και αισθάνθηκε να της φεύγει ένα βάρος από μέσα της...ένα βάρος που της πλάκωνε την καρδιά μα και την ψυχή...τώρα αισθανόταν ανάλαφρη, σίγουρη για την αγάπη του Γιώργου και για την δική της ...σίγουρη πως έκανε την καλύτερη επιλογή για εκείνη...και όταν καμιά φορά αμφιβάλλει-συχνό φαινόμενο- φτάνει να τον ακούσει να της μιλά, να της λέει σ'αγαπώ και όλες οι αμφιβολλίες της πετούν από το παράθυρο..
Τώρα θα μου πείτε: ε! και λοιπόν; τι; πάλι δικός της δεν θα είναι...πάλι "απών" από την καθημερινότητα της και την ζωή της θα είναι...
Α! μα για να σας πω...Η ζωή είναι στιγμές...κάθε στιγμή μοναδική..και δεν γυρίζει πίσω...και τίποτα δεν κρατάει αιώνια...ζούμε λοιπόν την κάθε στιγμή, σαν να είναι η τελευταία...ζούμε το παρόν, το τώρα....την επόμενη στιγμή δεν ξέρουμε τι θα γίνει, ούτε στο κοντινό μας αύριο, ούτε το μέλλον μπορούμε να προβλέψουμε...
Ζήστε λοιπόν στιγμές! Μικρές χαρούμενες στιγμές...Βάλτε χρώμα και αγάπη στα όνειρά σας, στη ζωή σας...Ζήστε το τώρα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου