ΝΕΜΕΣΙΣ!!!!!!

<Οι νεκροί δεδικαίωνται> λένε, μόνο που εγώ δεν είμαι νεκρή....όχι τουλάχιστον σωματικά, γιατί ψυχικά άστο καλύτερα... εκεί επικρατεί απόλυτη παγωνιά... νέκρα βρε παιδί μου πως το λένε; δεν έχω συναισθήματα.... δεν πονάω...δεν λυπάμαι....δεν ...δεν ...δεν.... μα περισσότερο δεν συγχωράω όσους/ες με τον τρόπο τους μου έκαναν κακό...όσους/ες βιάστηκαν να με ενοχοποιήσουν και να με κακολογήσουν για να καλύψουν τις δικές τους παρανομίες....όσους /ες προσπάθησαν να κάνουν κακό ακόμα και στα παιδιά μου...μα περισσότερο απ’όλους δεν συγχωρώ εσένα...

εσένα που για να καλύψεις τους υπόλοιπους <αγαπημένους> πούλησες εμένα...όχι <έναντι πινακίου φακής> βέβαια, αλλά ούτε και για <τριάκοντα αργύρια>....γιατί απλά δεν με πούλησες μόνο....με σκότωσες....ψυχικά...σαν την φόνισσα του Παπαδιαμάντη, έτσι και εσύ (μόνο που αυτή σκότωσε κορμιά) σκότωσες το καλύτερο σου παιδί και όλο αυτό γιατί; για να σώσεις ποιους και ποιες;

και γιατί; επειδή <πέταξα με τα δικά μου φτερά> και δεν σε είχα ανάγκη; επειδή <ξέφυγα από την θεία οικογένεια> και απέκτησα φιλότιμο μα και αξιοπρέπεια; και δεν σου άρεσε αυτό ε; με ήθελες κολλημένη στη φούστα σου να εξαρτώμαι από σένα...οικονομικά και ηθικά..γιατί; για να με κάνεις σαν τα μούτρα σου και σαν τους άλλους; <γύφτισσα>; για να λες παντού πόσο καλή μάνα είσαι τάχα που <βοηθάς > τα παιδιά σου και να <κλαίγεσαι > σε όλους ; να σε λυπούνται από την μια και να σου λένε και μπράβο από την άλλη για την <μητρική σου αγάπη και κατανόηση>; εγώ βγάζω το καπέλο σε εκείνη την μάνα που δεν θα διστάσει να <τιμωρήσει > το παιδί της όταν θα σφάλει, αλλά θα το αγκαλιάσει κιόλας δείχνοντας του την αγάπη της...είμαι μάνα και η ίδια και ξέρω πως είναι να μην λες στο παιδί σου ότι το αγαπάς...ξέρω πως είναι να σε κατηγορούν και να πληρώνεις εσύ για τα λάθη των άλλων.. ξέρω πόσο άδικο είναι να δω το ένα μου παιδί να κάνει κακό στο άλλο και να παίρνω το μέρος του φταίχτη και τον αθώο να τον κρεμάω...

και αυτό έκανες μια ζωή εσύ...πλήρωνα για τα λάθη όλων των άλλων....από μικρό παιδί γινόταν αυτό...δεν θυμάμαι το χάδι σου πάνω μου...μόνο τα χαστούκια σου και τα ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή και στο σώμα μου από τα δάχτυλα σου.. και το κεφάλι μου πονάει ακόμα εκεί που μου τραβούσες τα μαλλιά...αυτές τις μάνες δεν τις συγχωρώ με τίποτα... μου έκανες μεγάλο κακό...πριν μερικά χρόνια, όταν με <πουλούσες> ακόμα μια φορά σου είχα πει σε κάποια αίθουσα δικαστηρίου , πως όταν καταλάβεις τι έκανες, όταν καταλάβεις τα λάθη σου, ίσως να είναι πολύ αργά πια...σου είχα δώσει μια ευχή- κατάρα θα έλεγα καλύτερα- πως όταν θα βγαίνει η ψυχή σου και θα έχεις ίσως καταλάβει τι έκανες, θα με ζητάς να σου δώσω συγχώρεση για να βγει η ψυχή σου και σου είχα απαντήσει πως δεν θα έρχομαι για να βασανίζεσαι και η ψυχή σου να μην βγαίνει...να καταλάβεις έστω και τότε το μέγεθος της αδικία σου ...το εννοούσα τότε, το εννοώ και τώρα...

αν και τώρα καταλαβαίνω πως ήδη υποφέρεις... υποφέρεις με τα <καμώματα> των άλλων σου παιδιών...των <αγαπημένων> ...και με τα καμώματα των εγγονών σου ...αυτά που μου έκαναν κάποτε τα <παιδιά σου> τα κάνουν τώρα τα εγγόνια σου μεταξύ τους...<πληρώνουν> αυτά που χρωστάς σε μένα.... αυτά που οι γονείς τους χρωστάνε σε μένα...

τότε κάθε φορά που με αδικούσες εσύ ή τα παιδιά σου πληγωνόμουν...πικραινόμουν...και το άδικο σας με έπνιγε....τόσο που ήθελα να πάρω μόνο εκδίκηση...κατάφερα όμως και <χαλιναγώγησα> τον εαυτό μου και το ξεπέρασα...αδιαφόρησα.... άφησα τον χρόνο να <εκδικηθεί > για μένα...και το έκανε....να σου πως πως χαίρομαι; ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ....Η θεία δίκη που λέει ο λαός μας πήρε τα χρωστούμενα για μένα... και να σου πω και κάτι; δεν σε λυπάμαι καθόλου.... τον χαρακτήρα των <παιδιών> και την <συμπεριφορά τους > εσύ τους την δημιούργησες....με την άδικη σου κρίση και τις< λάθος διευθύνσεις που έδινες για να έρθουν οι λογαριασμοί>.... δεν νιώθω πως είσαι μάνα μου...δεν νιώθω πως είμαι παιδί σου.... μάλλον ο <πελαργός> έκανε και εκείνος λάθος στην διεύθυνση και με <άφησε> στην πόρτα σου....νιώθω κάπως καλύτερα τώρα...δικαιωμένη κατά κάποιο τρόπο με όσα σας συμβαίνουν...εδώ είναι η κόλαση και ο παράδεισος μαζί.... με πετάξατε άπειρες φορές στην κόλαση...τώρα είναι η σειρά σας να δείτε την <ομορφιά> του.... πως σας φαίνεται; ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ; μετάνιωσες καθόλου ή ακόμα εθελοτυφλείς; αν μετάνιωσες ζήτα συγχώρεση από τον θεό που λες πως πιστεύεις...αν εθελοτυφλείς ακόμα καλά να πάθεις...πες με κακιά , πες με άπονη..πες με σκληρή....πες με ότι θες...σκέψου όμως πως εσύ και οι <αγαπημένοι> σου με κάνατε έτσι... μην ζητάς και τα ρέστα...κανείς σας να μην μου ζητήσει ρέστα...δεν σας χρωστώ....ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΤΕ!!!! καλά ξεμπερδέματα χαχαχαχα!! και να σου πω και καλή ψυχή; δεν νομίζω πως έχεις...ούτε οι άλλοι έχουν...τους έκανες σαν τα μούτρα σου.... θα συναντηθούμε στην κόλαση ίσως...σε αυτή την ζωή πάντως όχι...Γ.....Κ...