Επιστροφή δεν έχει!

Είν’ ο δρόμος σκοτεινός, δεν βλέπεις να γυρίσεις

στα σκοτάδια της ψυχής, δεν μπορείς να πατήσεις....

Έσβησες τα σημάδια, που θα σε φέρναν πίσω

έστρεψες τα μάτια σου, μην δεις που θα λυγίσω....

Έκλεισες τα σύνορα, επιστροφή δεν έχει

το ταξίδι διάλεξες, χωρίς να δεις αν βρέχει....

Τώρα κάθεσαι και κλαις, μονάχος συλλογιέσαι

τι ‘χες και τι έχασες, σε σένα απολογιέσαι....

Είναι δύσκολο πολύ, τον δρόμο να ξανάβρεις

χάθηκες μες στις στροφές, ταχύτητα αλλάζεις...

Στη μέση του πουθενά, χωρίς κανέναν πλάι

φωνάζεις, παρακαλάς, σχώρα με που να πάρει...

Την σκεπάζει την φωνή, ο αγέρας που φυσά

την σβήνει η βροχούλα, άκου πως λυσσομανά...

χάθηκες σαν αστέρι πέφτοντας από ψηλά

έκανα την ευχή μου, να μην σε ξαναδώ πια.....Γ...Κ....