Θάλασσα μου!πόσο ήρεμη δείχνεις..
και όμως ξέρω πως στα βάθη σου αγριεμένη είσαι..
κρύβεις την φουρτούνα σου...
τους θησαυρούς σου..
πρέπει να έχει κανείς μεγάλη επιμονή
υπομονή ..
αγάπη για να τους ανακαλύψει..
και όμως φτάνει ένα φύσημα του αγέρα..
μια πνοή...
να δείξεις την αγριότητα σου...
να ξεσπάσεις τον θυμό σου και την οργή σου στα βράχια..
πιστεύοντας πως τιμωρείς εκείνα ..
μα κατά βάθος τιμωρείς εσένα..
σε σένα βρίσκω παρηγοριά όταν φουρτουνιάζει η ψυχή μου..
σε νιώθω...με νιώθεις..
αχ! θάλασσα μου...
πόσο σου μοιάζω...
Αν έλειπαν μερικές επαναλήψεις και επεξηγηματικές εκφράσεις ( περιττές κατά τη γνώμη μου στην ποίηση) θα ήταν ένα θαυμάσιο συναισθηματικά φορτισμένο ποίημα....
ΑπάντησηΔιαγραφήθα επιμένω πάντα να επικεντρώνεσαι σε αυτό που είναι η δύναμη σου...Η αμεσότητα της γραφής σου...Η συναισθηματική απέριττη αφήγηση...
Θοδωρή μου ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις σου και τις παρατηρήσεις σου...δεν το δούλεψα καθόλου...έτσι όπως μου ήρθε το έγραψα....είχα μόλις γυρίσει από παραλία...με όχι και τόσο ψυχική ηρεμία...συναισθηματικά μου βγήκε, χωρίς να το επεξεργαστώ καθόλου...
Διαγραφή