Ένα όνειρο!:

 Εκείνο το όνειρο την είχε επηρεάσει πολύ...ξύπνησε με ένα αίσθημα πόνου....όχι στο σώμα...στην ψυχή...λένε πως τα όνειρα της Κυριακής βγαίνουν μέχρι το  μεσημέρι...και το δικό της βγήκε ...λίγο πριν το μεσημέρι ακριβώς...

   Το τηλέφωνό της χτύπησε...ήταν η Ελένη η φίλη της....ήθελε  να την δει...ήταν λέει σοβαρό...και πήγε..και εκεί ανάμεσα στον καφέ και στα αστεία, της πέταξε την βόμβα...ο άντρας που αγαπούσε η Μαρία, ο Αλέξης,  είχε κλείσει ραντεβού στην Ελένη,  σ'ένα ξενοδοχείο μακριά ...περίπου δυο ώρες από την πόλη τους...Η Μαρία  ρώτησε πως έγινε...και η Ελένη της είπε πως την φλέρταρε μέρες τώρα... της έκλεισε ένα ραντεβού να βρεθούνε...όχι πως δεν της άρεσε αυτό της Ελένης...έπαιζε και  εκείνη μαζί του...την γοήτευε που ξελόγιαζε τον άντρα της φίλης της -φίλη να σου πετύχει κατά τα άλλα- αλλά  ήθελε να της το πει να ξέρει με τι άντρα είχε μπλέξει...Τάχα για το καλό της, αλλά μάλλον από την ζήλεια  ήταν και την κακία της...

 Την ρώτησε αν θα πάει στο ραντεβού τους και  εκείνη είπε πως σιγά μην ξενιτευτεί, εννοώντας βέβαια να μην κάνει τόσο μακρινό ταξίδι για έναν άντρα...άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός της...της πρότεινε λοιπόν να πάει

η Μαρία στο ραντεβού, αντί για εκείνη και να τον ξεσκεπάσει...Η Μαρία διέκρινε ένα είδος ικανοποίησης στο πρόσωπο της Ελένης, καθώς της εξιστορούσε τα καθέκαστα...

  Έφυγε από το καφέ αναστατωμένη...δεν πίστευε στ' αυτιά της...η ψυχή της πονούσε φριχτά, η καρδιά της μάτωνε....ο Αλέξης της, ο άντρας που αγαπούσε καιρό τώρα να της φερθεί έτσι; δεν το χωρούσε το μυαλό της...το κεφάλι της είχε αρχίσει να την πονά ...μέχρι να γυρίσει σπίτι της το είχε αποφασίσει...το ραντεβού ήταν για το ίδιο βράδυ στις 9...θα περίμενε την Ελένη στο ξενοδοχείο...θα ρωτούσε στη ρεσεψιόν και θα της έλεγαν σε ποιο δωμάτιο να πάει..θα είχε ενημερώσει την ρεσεψιόν και θα την περίμενε στο δωμάτιο που είχε κλείσει για εκείνη την βραδιά...

  Απόφάσισε να πάει ....να δει αν ήταν αλήθεια  όσα της είπε η Ελένη...χαλάλι τα χιλιόμετρα, χαλάλι το ξενύχτι...την αλήθεια έψαχνε και  θα την έβρισκε...είτε υπέρ της είτε κατά της...ξεκίνησε με το αυτοκίνητο της και κατά τις 9 το βράδυ έφτασε στο ξενοδοχείο που ήταν το ραντεβού...με την αγωνία να την τρώει και με μια  υποψία πως μάλλον την δούλεψε η φίλη της... έφτασε στη ρεσεψιόν και ζήτησε το όνομα του...Θεέ μου τι πόνος ήταν αυτός; εκείνος της είχε πει πως θα ήταν με τους δικούς του σε κάποα γιορτή...όμως ο ρεσεψιονίστ της επιβεβαίωσε τους φόβους της...της είπε το δωμάτιο και ανέβηκε με τα δάκρυα έτοιμα να κυλήσουν στο πρόσωπό της...μόλις  τον είχε ενημερώσει πως η επίσκεψη που περίμενε ήταν ήδη εκεί... 

  Βγαίνοντας από το ασανσέρ κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του, ενώ τα πόδια της έτρεμαν ...νόμιζε πως θα λιποθυμήσει....κοντοστάθηκε μπροστά στην μισάνοιχτη πόρτα βάζοντας το χέρι της στο μέρος της καρδιάς της ,να ηρεμήσει τους παλμούς της..πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφασιστικά,  χωρίς να χτυπήσει άνοιξε την πόρτα και μπήκε...τον βρήκε ολόγυμνο στο κρεβάτι να περιμένει την Ελένη...το χαμόγελο ευτυχίας από τα χείλη του έσβησε μόλις την είδε...έχασε τα λόγια του...προσπάθησε να σκεπαστεί με το σεντόνι μα σταμάτησε...δεν ήξερε τι είχε συμβεί και πως αντί για την Ελένη που περίμενε βρέθηκε εκεί η Μαρία...

Τα δάκρυα της έτρεξαν πια ελεύθερα...το μόνο που είπε ήταν "γιατί; γιατί μου το έκανες αυτό;" το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ο Αλέξης ήταν μόνο, "πως βρέθηκες εδώ;"...του εξήγησε ανάμεσα σε αναφιλητά με λίγα λόγια...έπειτα γύρισε και έφυγε τρέχοντας χωρίς να περιμένει εξηγήσεις...τι να της έλεγε δηλαδή;

  Άκουσε πίσω της τον Αλέξη να  της φωνάζει  να περιμένει...δεν άκουγε τίποτα...κουτρουβάλησε τις σκάλες...δεν είχε υπομονή να περιμένει το ασανσέρ..μέχρι εκείνος να φορέσει ένα παντελόνι και να τρέξει πίσω της εκείνη είχε ήδη μπει στο αυτοκίνητο και έφευγε...μόλις ήταν σίγουρη πως δεν την ακολουθούσε, σταμάτησε σε μια άκρη και έκλαψε πικρά...μόλις ξέσπασε και ηρέμησε, πήρε τον δρόμο της επιστροφής μέσα στην νύχτα...ένιωθε πως μόλις είχε πεθάνει...

  Ήξερε πως ο Αλέξης ήταν ανώριμος και πως φλέρταρε με πολλές, μα πάντα της έλεγε πως το έκανε μέσα στα πλαίσια της πλάκας...όχι τίποτα σοβαρό...και πάντα τον πίστευε...μα τώρα ήξερε πως την κορόϊδευε... σκεφτόταν πως της τα έλεγε αλλιώς πριν αυτός...πως τάχα  η φίλη της του τα έριξε...και πως εκείνος δεν την ήθελε..τότε πως της έκλεισε ραντεβού;

  Άκουγε το τηλέφωνο να χτυπάει μα δεν το σήκωσε...εκνευρισμένη και πληγωμένη,  απενεργοποίησε το τηλέφωνο...δεν μπορούσε να του μιλήσει...δεν ήθελε να τον ακούσει..Θα της έλεγε:

"Ξέρεις αγάπη μου δεν είναι αυτό που νόμισες;"μια ατάκα χιλιοειπωμένη....όχι δεν το άντεχε...αποφάσισε να μην σηκώσει ποτέ το τηλέφωνο..να αλλάξει μέχρι και αριθμό..και να προχωρήσει την ζωή της...να τον ξεχάσει....

  Το ξημέρωμα την βρήκε να κοιμάται στο τιμόνι επάνω...είχε αποκοιμηθεί χωρίς να καταλαβαίνει το πως...το τηλέφωνο που χτύπησε  την ξάφνιασε...αφού το είχε κλείσει...πως χτυπούσε; το πήρε στα χέρια της...

  Ήταν ο Αλέξης και η ώρα ήταν 7 το πρωί...η συνηθισμένη ώρα που της τηλεφωνούσε...χαμογέλασε ανακουφισμένη...είχε αποκοιμηθεί μετά από ένα πολύωρο και κοπιαστικό επαγγελματικό ταξίδι στη μέση του πουθενά...όλα ήταν ένα όνειρο τελικά...έσπευσε να του απαντήσει.."Καλημέρα αγάπη μου " του είπε..με πήρε ο ύπνος στο δρόμο και αν σου πω τι όνειρο είδα θα γελάσεις...και άρχισε την εξιστόρηση βάζοντας εμπρός το αυτοκίνητο....έπρεπε να γυρίσει σπίτι της...κοντά του....στην αγκαλιά του...στην σιγουριά του...