Δεντρί στον άνεμο...

Της μοναξιάς είμαι δεντρί

και  πως να σε κρατήσω;

είσαι κλαδάκι και λυγάς

και πως  να σε βαστήξω;

Σαν φύλλο παρασέρνεσαι

και χάνεσαι στους δρόμους..

σαν η δροσιά  σου μαραθεί,

γυρεύεις τους ανέμους..

Μα σαν το φύλλο αποκοπεί

και το κλαδάκι σπάσει..

αδύνατον είναι να βρεθεί,

κορμί να τ'αγκαλιάσει...

Θέλεις  τον κόσμο να γυρνάς

και να ζητάς αγάπη..

είναι ο κόσμος άδικος 

σε κόβει σαν το στάχυ...

Είναι η μάνα το δεντρί

και το παιδί ο κλώνος

κι είναι αγέρας ο εχθρός

κι αβάσταχτος ο πόνος....