Λυπάμαι είναι κλειστό!!!!

Της ψυχής μου μια γωνιά, ζητάς να ξαποστάσεις

της ζωής σου την ανία, για λίγο να ξεχάσεις...

Μα δεν είναι δα καράβι, μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει, όποιον τύχει να περνά...

Να να σου σερβίρω θες καφέ, πικρό σαν την ζωή σου

ένα ποτήρι με κρασί, ν’ αντέξει η ψυχή σου...

Μα δεν είναι δα καράβι, μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει, όποιον τύχει να περνά...

Έχω πάψει να γεμίζω,φαντασία το μυαλό

την καρδιά την έχω κλείσει, δεν θα πάρω φχαριστώ...

Μα δεν είναι δα καράβι, μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει, όποιον τύχει να περνά...

Γι’ αυτό άλλαξε πορεία, ψάξε γι’ άλλονε σταθμό

η δική μας ιστορία , δεν έχει προορισμό...

Μα δεν είναι δα καράβι, μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει , όποιον τύχει να περνά...

Μην νομίζεις πως θα κλάψω, ή θα στεναχωρηθώ

η ταμπέλα έξω γράφει, λυπάμαι ...είναι κλειστό...

Μα δεν είναι δα καράβι, μήτε τρένο η καρδιά

καφενείο να κερνάει, όποιον τύχει να περνά...Γ....Κ....