Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Ποτέ μου δεν στεριώνω....

Σαν τους τσιγγάνους που δεν ζουν
στην ίδια πολιτεία
με δίκασε η μοίρα μου
να ζω με αγωνία.....
     
       Ρεφραίν
πότε δω και πότε εκεί
ποτέ μου δεν στεριώνω
από την μαύρη μου ζωή
με τίποτα δεν γλιτώνω...

μου χρωστάς άπονη ζωή
μα εγώ δεν σου χρωστάω
τα πλήρωσα τα λάθη μου
ακόμα όμως πονάω....
   
      Ρεφραίν

πότε δω και πότε εκεί
ποτέ μου δεν στεριώνω
από την μαύρη μου ζωή
με τίποτα δεν γλιτώνω....

κράτησες για με ζωή
το πιο πικρό φαρμάκι
σαν κυνηγημένη να ζω
μαραμένο είμαι στάχυ...

       Ρεφραίν

πότε δω και πότε εκεί
ποτέ μου δεν στεριώνω
από την μαύρη μου ζωή
με τίποτα δεν γλιτώνω...Γ.Κ.

1 σχόλιο:

  1. βαρύ και ασήκωτο φίλη μου!!!
    παρ όλα αυτά,ελπίζω να είναι μόνο ένας στίχος,
    ανάμεσα στους άλλους σου..
    Εσύ είσαι χαρά Θεού!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή