Εγώ ο ανελέητος!

Όλα ήταν έτοιμα από νωρίς....όλοι είχαν στολιστεί και είχαν φορέσει τα καλά τους...το τραπέζι ήταν στρωμένο και έτοιμο να υποδεχτεί όλα τα εδέσματα....τα γλυκά περίμεναν την σειρά τους αμέσως μετά το φαγοπότι....με περίμεναν όλοι....ήξεραν πως θα έρθω...και όμως κανείς δεν ήρθε να με υποδεχτεί στον σταθμό...γιατί απλά δεν ήξεραν με τι θα έρθω...εγώ θα πήγαινα να τους συναντήσω...στο σπίτι τους.....

Είχαν μεγάλη χαρά για τον ερχομό μου...και ας ήξεραν κατά βάθος πως μπορεί να μην ήμουν αυτός που ήθελαν....πως μπορεί να τους φύλαγα εκπλήξεις δυσάρεστες...έτσι είμαι εγώ...δίνω μια χαρά και ύστερα την παίρνω πίσω με δυσάρεστα περιστατικά...βλέπεις είμαι αδυσώπητος...ανελέητος...σκληρός...κακός...δεν έχω συναισθήματα...προχωρώ και σε κάθε βήμα μου κρύβω εκπλήξεις...οι άνθρωποι ευτυχώς ή δυστυχώς (ανάλογα πως το βλέπει κανείς) ξεχνάνε γρήγορα...και αυτή τους η ικανότητα , είναι και η δύναμη τους....μόνο που οι ίδιοι δεν την ξέρουν...ασχολούνται με τετριμμένα καθημερινά και δεν ακούνε ...δεν βλέπουν...δεν δίνουν σημασία στα καθημερινά μηνύματα που τους στέλνω...δεν βλέπουν τα σημάδια...γιατί απλά τρέχουν να προλάβουν την ζωή...αλλά κάποια στιγμή τους προλαβαίνει η ίδια η ζωή...

Μακρηγορώ όμως και δεν μπαίνω στην ουσία...αλλά δεν βιάζομαι εγώ.....έχω 365 μέρες μπροστά μου πάντα και μπορώ να λέω ή να κάνω ότι θέλω...οι άνθρωποι όμως δεν έχουν πάντα τον ίδιο χρόνο...αναλώνονται σε πράγματα ασήμαντα και δεν απολαμβάνουν τον χρόνο τους...και όταν κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται πως τελειώνει αυτός ο χρόνος τους, τότε αναρωτιούνται πότε πέρασε ο χρόνος και η ζωή τους....αλλά πάντα θα με περιμένουν οι επόμενοι με χαρά και αισιοδοξία, με ελπίδα και όνειρα κάθε πρώτη του Γενάρη...αν μη τι άλλο επειδή τότε ενώνω οικογένειες...φίλους...συγγενείς...και μόλις περάσει η πρώτη μου μέρα πάλι θα με ξεχάσουν και θα συνεχίσουν από εκεί που είχαν μείνει πριν τον ερχομό μου....

Και στο τέλος της χρονιάς οι περισσότεροι θα με σιχτιρίζουν για τα κακά που θα τους έχω στο μεταξύ δώσει...και θα περιμένουν τον επόμενο αδελφό μου να συνεχίσει και να ελπίζουν το καλύτερο...γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...και τα όνειρα σβήνουν μόλις ξυπνήσεις...οι άνθρωποι όμως αν μπορούσαν να κάνουν μια στάση στην ζωή τους και να κάνουν αυτοκριτική, αν έδιναν σημασία στα σημάδια μου ίσως κατάφερναν να αλλάξουν κάπως την ροή κάποιων πραγμάτων...γιατί και την γνώση και την δύναμη έχουν...ακόμα και με μένα τον ανελέητο θα μπορούσαν να τα βάλουν...ναι...ναι...ξέρω ο χρόνος είναι γιατρός λένε και όλα τα γιατρεύει...είναι όμως και αδυσώπητος αφού μπορεί να αφαιρέσει μέχρι και ζωές...

Εμένα η δουλειά μου είναι να περνάω...να κάνω τον κύκλο των 365 ημερών και να φεύγω...να αφήνω την συνέχεια στον επόμενο από μένα...και ο επόμενος στον μεθεπόμενο κ.ο.κ....και πάντα οι άνθρωποι θα περιμένουν με χαρές και γέλια ...με ελπίδες και όνειρα μια καλύτερη χρονιά.....όπως καταλάβατε είμαι ο κύριος ΧΡΟΝΟΣ!!!!!

Εύχομαι λοιπόν και εγώ σαν εσάς τους ανθρώπους να είμαι καλύτερος από τον προηγούμενο αδελφό μου...αλλά και εσείς οι άνθρωποι πρέπει να βοηθήσετε γι’αυτό!!! Γ...Κ...