Πέρασαν κιόλας δεκαοχτώ χρόνια; σαν εχτές μου φαίνεται που σε κρατούσα από τα χεράκια και σε μάθαινα να περπατάς...
που έκλαιγες όταν σε πρωτοπήγα στον παιδικό σταθμό, επειδή νόμιζες πως θα σε εγκαταλείψω εκεί...θυμάσαι;
που όταν ήταν να πας πρώτη δημοτικού, ερχόσουν και με παρακάλαγες να σε μάθω να γράφεις και να διαβάζεις,πριν πας σχολείο,
για να μην σε κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά,
γιατί θεωρούσες πως στο σχολείο όσοι πήγαιναν ήξεραν να διαβάζουν...
θυμάμαι πόσο προσπάθησα να σε πείσω (άρχισες να πείθεσαι μόλις σου έβαζα να γράφεις την αλφαβήτα και να μαθαίνεις να την λες απέξω και ανακατωτά που λένε και όχι μόνο-εσύ την έλεγες και ανάποδα, από το Ωμέγα εως το Αλφα-θυμάσαι; ακόμα την λες) πως ο λόγος που πάμε σχολείο είναι να μάθουμε γράμματα, επειδή κανείς δεν γεννήθηκε μαθημένος και πως το ίδιο ισχύει και για την ζωή...
πως και η ζωή είναι ένα άλλο είδους σχολείο, όπου μαθαίνεις να φέρεσαι, να ζεις,να συναναστρέφεσαι, να αγαπάς, να σέβεσαι μα και να επιβιώνεις ανάμεσα σε τόσους και τόσους,
που τις περισσότερες φορές μοιάζουν με ανθρώπους, ενώ είναι "λύκοι"...
που κοιμόσουν στην αγκαλιά μου, με το μουτράκι σου κρυμμένο μες στο στήθος μου και όταν άρχισες να μιλάς έλεγες μυρίζει μανούλα...
ακόμα και τώρα που φοιτήτρια πια, έρχεσαι όπως τότε και κρύβεσαι μες στην αγκαλιά μου και μου λες....
" μου έλειψε αυτή σου η μυρωδιά μανούλα"...
σκέφτομαι και γελάω τότε που ήσουν 4 ετών και έκανες το πρώτο σου ταξίδι στην Αθήνα, ενόψει της αδελφής σου που θα σπούδαζε εκεί (ποιος να το έλεγε τότε πως θα ερχόταν και η σειρά σου;)και σε πήγαμε βόλτα με το Μετρό και όταν είδες τις κυλιόμενες σκάλες, άρχισες να χτυπάς παλαμάκια και να φωνάζεις "κινούμενες σκάλες"...χαχαχα!!!
Λένε πως στα δεκαοχτώ τα παιδιά ενηλικιώνονται και γίνονται ώριμα...πως μπορούν να αποφασίσουν για την ζωή τους...
εσύ δεν χρειάζεσαι να γίνεις δεκαοχτώ για να ωριμάσεις στο μυαλό...ήσουν από μικρό ένα ώριμο παιδί...με σκέψη συγκροτημένη...
άσχετα αν δεν συμφωνούσαμε σε όλα...(και δεν συμφωνούμε ακόμα)....αναγνωρίζω όμως την άποψη σου και την εξυπνάδα σου...
αναγνωρίζω τις ικανότητες σου...όχι γιατί είσαι παιδί μου και εγώ μια "μαμά κουκουβάγια", αλλά γιατί έτσι είναι..άλλωστε όλοι, δάσκαλοι και καθηγητές μέχρι τώρα,φίλοι και γνωστοί, άνθρωποι που σε γνώρισαν και συζήτησαν μαζί σου, έχουν να το λένε για την ωριμότητα σου...
δεν σε παινεύω κούκλα μου...ούτε παινεύομαι για το δικό μου παιδί πως είναι έξυπνο και ώριμο...
σήμερα τα περισσότερα παιδιά μπορεί να είναι...
εγώ δράττομαι της ευκαιρίας των γενεθλίων σου που είναι σήμερα (τι μέρα που διάλεξες να δεις το φως ε; -ιστορική- θυμάμαι τον γιατρό μου να επιμένει πως έπρεπε να είχες γεννηθεί βάσει των στοιχείων που είχε μέχρι τις 22 του Οκτώβρη,και 3 μέρες πριν τις 28 με έβαλε στο νοσοκομείο με τεχνικούς πόνους για να σε γεννήσω, μα εσύ εκεί πεισματάρα όπως είσαι αρνήθηκες, ήθελες να γεννηθείς με το "ΟΧΙ") να πω πως είμαι περήφανη που είσαι κόρη μου, πως δεν με απογοήτευσες μέχρι τώρα ποτέ και εύχομαι να συνεχίσεις έτσι...για σένα...για τους συνανθρώπους μας...και στο τέλος για μένα...
να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα και να παραμείνεις "άνθρωπος" με ευαισθησίες και καρδιά γεμάτη αγάπη...κάποτε σου είχα αφιερώσει το τραγούδι του Κότσιρα "φύλακας άγγελος" και σου είχα πει να το ακούς και να θυμάσαι πως αυτός ο "άγγελος " θα είμαι εγώ, όταν δεν θα υπάρχω εν ζωή και θα σε προστατεύω ακόμα και από εκεί που θα βρίσκομαι και θα σε καμαρώνω..
και πως αν ποτέ νιώσεις μοναξιά να μιλάς σε μένα και εγώ θα σε ακούω..αν θες συμβουλή να μου την ζητάς και εγώ θα στην δίνω όπως έκανα μέχρι τώρα (άλλωστε ήμουν και είμαι κατά πως λες και εσύ η ψυχολόγος σου, που πάντα απευθυνόσουν να νιώσεις σιγουριά και ασφάλεια, ακόμα και όταν έγραφες διαγωνίσματα-θυμάσαι;-)
αυτό λοιπόν το τραγούδι στο αφιερώνω πάλι σήμερα μαζί με τις πιο γλυκές και θερμές μου ευχές για τα γενέθλιά σου....
Να είσαι πάντα καλά και να βρεις τον δρόμο σου στην επιτυχία μα περισσότερο στην ευτυχία...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!!!
ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ!!!
( Πάντα το μωράκι μου θα είσαι)....
Η μανούλα...
Φύλακας άγγελος....
Όταν θα νιώθεις μοναξιά
όταν το σπίτι θα 'ναι άδειο
θα 'χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο
Όταν μαυρίζει ο ουρανός
όταν παγώνει η αγκαλιά σου
κι όταν σε πνίγει ένας λυγμός
εγώ θα έρχομαι κοντά σου
Μονάχα εσύ να 'σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη
Να 'σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
θα είμαι κάπου εκεί κοντά
ο φύλακας ο άγγελός σου
Αν σου ραγίζει την καρδιά
κι αν μόνη θέλει να σ' αφήσει
πες του πως κάποιος μια φορά
αληθινά σ' είχε αγαπήσει
Μονάχα εσύ να 'σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη
Να 'σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
θα είμαι κάπου εκεί κοντά
ο φύλακας ο άγγελός σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου