ο τοίχος μου πόρτα μου..{με αφορμή το ομότιτλο ποίημα του φίλου Θεόδωρου}...

Σαν η αμφιβολία στην σκέψη  μου τρυπώνει

και  οι στεναχώριες  μου σε άβυσσο με ρίχνουν,        

τοίχους πολλούς σαν συναντώ κι εμπόδια,

κλειδωμένες πόρτες και ψυχές...

'Οταν η μοναξιά επίσκεψη μου κάνει,

και στην ματιά την πράσινη,

πόνος και   λύπη   στάζουν

και απο την διάφανη καρδιά,

χαμόγελο στα χείλη πια δεν  φτάνει...

Με δυο λέξεις, με μια αγκαλιά, μ'ένα φιλί,

μ'ένα κλειδί κι αγάπη, 

με μια  φιλία δυνατή,

όλους τους  τοίχους ρίχνεις                                     

και της καρδιάς την πόρτα σου, 

διάπλατα μου   ανοίγεις...